☻☻ ذ ر ه ب ی ن ☻☻

به سراغ من اگر می آیید،

پشت هیچستانم .

      پشت هیچستان جایی است.

          پشت هیچستان رگ های هوا ،

         پر قاصد ها ییست که خبر می آرند،

      از گل واشده ی دورترین بوته ی خاک .

   روی شنها هم نقشهای سم اسبان سواران ظریفی است

که صبح،به سر تپه ی معراج شقایق رفتم

پشت هیچستان ، چتر خواهش باز است:

         تا نسیم عطشی در بن برگی بدود،

           زنگ باران به صدا می آید.

         آدم اینجا تنهاست

    و در این تنهایی، سایه ی نارونی تا ابدیت  جاریست .

به سراغ من اگر می آیید،

                نرم و آهسته بیایید

                 مبادا که ترک بردارد چینی نازک تنهایی من.